Simona Atzori
Ik ben in 1971 in Milaan geboren, met de zeer zeldzame ziekte van Phokomelia. Het was als kind lastig om veel niet met andere kinderen mee te kunnen doen. Op mijn vierde begon ik te tekenen en te schilderen, met mijn voeten. Het was geweldig te ontdekken wat ik allemaal wel kon doen met mijn voeten. En steeds zelfstandiger te worden en met iedereen mee te kunnen doen. Al vanaf mijn dertiende heeft de vereniging voor Mond- en Voetschilders het mogelijk gemaakt om mij te ontplooien tot kunstenares.
Als kind beleefde ik veel plezier aan het maken van kunstwerkjes. Naast het intensief bezig zijn, ontdekte ik ook een opvallend groot talent voor het voetschilderen te hebben. Door veel gebruik te maken van mijn voeten, werd ik lenig en kreeg een bijzondere fijne motoriek met mijn voeten. Hierdoor kon ik helemaal opgaan in schilderen en op mijn zesde ontdekte ik dat dit heel goed te combineren is met klassiek ballet. De motoriek en lenigheid ontwikkelen helpt mij niet alleen als voetschilder, maar vooral op vele vlakken in mijn dagelijks leven. Van het zelf opmaken tot eten met bestek. Mijn benen en voeten zijn een volwaardige vervanging van mijn armen en handen geworden.
Op mijn dertiende ontving ik van de Vereniging voor Mond- en Voetschilders een beurs om opleidingen te volgen als voetschilder. Met ondersteuning van de beurs, kon ik in mijn tiener jaren verschillende cursussen aan de kunst academie in Milaan volgen.
Op mijn vijfentwintigste, besloot ik kunstenares te worden. Met een beurs van de Vereniging ging ik in Canada naar de “Universiteit van Ontario” kunst studeren. Ik dacht dat ze mij daar het beste konden helpen mijn talent te ontwikkelen. Na vijf geweldige jaren studeerde ik in 2001 cum laude af. Net voor mijn dertigste verjaardag, kreeg ik te horen dat ik op voordracht van de jury van de Vereniging van Mond- en Voetschilders aspirant lid kon worden. Dit was een belangrijke mijlpaal voor me. De erkenning dat ik volwaardig kunstenaar was. Twee jaar later daarna werd ik volledig lid van de Vereniging.
Ik wordt iedere keer weer blij als ik zie dat mijn kunstwerken worden gebruikt en bijdragen aan de inkomsten van de Vereniging. Een hoogtepunt was voor mij de tentoonstelling van de Mond- en Voetschilders in het Vaticaan. Waar ik mijn portret van Paus Johannes Paulus de tweede persoonlijk aan de Paus mocht aanbieden en hier aan binnen de hele katholieke kerk aandacht werd geschonken.
Ik zou het geweldig vinden als u een abonnement neemt op de uitgaven van de Mond- en Voetschilders. Waarmee u zoveel gehandicapten in de Wereld helpt om zich verder te ontwikkelen.
